M. Bacciarelli był włoskim malarzem, który swoje życie związał z Warszawą. Artysta urodził się w Rzymie w 1731 roku, zmarł w Warszawie w roku 1818.
Z biografii artysty
Marcello Bacciarelli malarstwo studiował w rodzinnym Rzymie w pracowni Marca Benefiala. W 1750 roku przybywa do Drezna zaproszony przez saskiego elektora Augusta III, który w 1733 roku zostaje wybrany na króla Polski. W Dreźnie razem z żoną Johanną, Bacciarelli zajmuje się kopiowaniem obrazów znajdujących się w zbiorach Augusta III. Do Warszawy przybywa po raz pierwszy w roku 1756; towarzyszy w tej podróży monarsze. Jego pobyt w Warszawie przedłużył się do siedmiu lat. W czasie pobytu w Warszawie Bacciarelli poznaje przyszłego króla Polski, Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po wyjeździe z Warszawy artysta udaje się na dwór wiedeński. Przebywa tam od roku 1764 do roku 1765. W roku 1764 otrzymuje tytuł profesora Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. Zostaje także członkiem Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, Wenecji, Bolonii i w rodzinnym Rzymie. Do Polski przybywa ponownie w roku 1766 na zaproszenie Stanisława Augusta Poniatowskiego. Tym razem wiąże się z Warszawą na stałe. W roku 1768 zostaje mu nadany tytuł szlachecki. Otrzymuje stanowisko nadwornego malarz króla.
Malarstwo Bacciarellego
Marcello Bacciarelli był artystą wykształconym wszechstronnie. Był przedstawicielem typowej na owe czasy sztuki dworskiej. W jego obrazach widoczne są pewne wpływy klasycyzmu, ale swój warsztat Bacciarelli oparł przede wszystkim na tradycjach epoki baroku i rokoka. Szczególnie mocno inspirował się osiemnastowieczną sztuką włoską i francuską. Jest autorem licznych portretów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz osób z najbliższego otoczenia monarchy. Namalował także wiele kompozycji alegorycznych, które zdobiły plafony Zamku Królewskiego i pałacu w Łazienkach. Jest również autorem niewielkiej ilości obrazów o tematyce religijnej. Jednym z jego ostatnich dzieł jest obraz, który zatytułował „Nadanie konstytucji Księstwu Warszawskiemu”.