Impresjonizm jest jednym z kierunków w sztuce. Nazwę kierunkowi nadał (trochę ironicznie) dziennikarz i krytyk sztuki Louis Leroy. Nazwa kierunku jest nawiązaniem do tytułu obrazu namalowanego przez Claude Moneta „Impresja, wschód słońca”.
Geneza impresjonizmu
Impresjonizm to kierunek, który uważany jest za początek sztuki nowoczesnej. Genezy tego kierunku można szukać w wielu, bardzo różnorodnych źródłach. Do tych kluczowych zaliczyć można pobyt grupy francuskich artystów w Anglii w latach 1870 – 1871. W tym czasie trwała wojna francusko-pruska, doszło również do rewolucyjnego zrywu mieszkańców Paryża – Komuny Paryskiej. Do Anglii wyjechali między innymi: Claude Monet, Alfred Sislley i Camille Pissaro. Podczas pobytu w Anglii francuscy artyści zetknęli się z dziełami wybitnych angielskich malarzy doby romantyzmu, którzy tworzyli obrazy, na których coraz większą rolę odgrywały barwne plamy i kolory, a mniejsze kontury. Do powstania impresjonizmu przyczyniło się także unowocześnienie fotografii w połowie XIX wieku.
Przedstawiciele impresjonizmu
Wybitnym, francuskim przedstawicielem impresjonizmu jest między innymi Edgar Degas. Artystę interesowało bardzo mocno życie tancerek baletu. Poświęcił im wiele ze swoich płócien. Degas był malarzem, który w wyjątkowo udany sposób potrafił wyrazić ruch. Jednym z jego najsłynniejszych obrazów są „Tancerki”. To obraz namalowany w 1896 roku, który przedstawia trzy tancerki baletowe w żółtych sukienkach. Degas malował także sceny z wyścigów konnych. W ostatnim okresie twórczości zajmował się rzeźbą; zainteresował się nią, gdy zaczął tracić wzrok. Wybitnym przedstawicielem impresjonizmu jest również Claude Monet. Doświadczenia impresjonistów z czasem dotarły do innych krajów Europy, także do Polski. Jednym z pierwszych obrazów z elementami impresjonistycznymi jest „Altana”, autorstwa Aleksandra Gierymskiego. W tym stylu tworzył także Józef Pankiewicz oraz Władysław Podkowiński. Elementy impresjonistyczne można odnaleźć także w niektórych obrazach Leona Wyczółkowskiego.