Nie wyobrażamy sobie świąt Bożego Narodzenia bez choinki. Jaka jest historia choinki? Jak najczęściej ją ubieramy? Stawiamy na tradycyjne ozdoby, czy raczej na te nowoczesne?
Przynoszenie do domu i strojenie iglastego drzewka to tradycja, która narodziła się w XVI wieku w Alzacji. Propagatorem tego zwyczaju był Marcin Luter. To on jako pierwszy podkreślał, że Boże Narodzenie to święta, które powinno spędzać się w gronie rodziny. Na choinkach zawieszano własnoręcznie zrobione ozdoby. Były wśród nich między innymi pierniczki. Wieszano także jabłuszka, orzechy i świeczki. W kościele katolickim choinka zaistniała znacznie później. Najpierw zwyczaj ten przyjął się w krajach północnej i środkowej Europy, w Anglii i Francji. Do Polski zwyczaj ubierania choinki został przywieziony przez niemieckich protestantów dopiero na przełomie XVIII i XIX stulecia.
Nasze choinki wyglądają zupełnie inaczej
Nikt lub prawie nikt nie wiesza na nich wyciętych z piernika serc, rajskich jabłuszek i orzechów. Poza małymi dziećmi nikt też nie wykonuje ozdób z bibuły i słomy. W miejsce tych tradycyjnych ozdób pojawiły się szklane bombki, a w miejsce świeczek elektryczne lampki. Chętnie ubieramy choinkę wybierając jeden kolor. Popularne są więc choinki wyłącznie czerwone, złote, białe.
Ozdoby, którymi ubieramy choinkę mają symboliczne znaczenie
Jabłuszka są symbolem zdrowia, urody, ale także kuszenia (nawiązanie do Ewy kuszonej w raju przez węża właśnie jabłkiem), orzechy symbolizują dobrobyt i siłę. Umieszczona na czubku choinki gwiazda symbolizuje Gwiazdę Betlejemską. Na choince nie może zabraknąć także łańcuchów, które symbolizują rodzinne więzi. Wśród ozdób choinkowych często wieszamy dzwoneczki, są one symbolem dobrej nowiny i radości z narodzenia Dzieciątka Jezus.
Współczesne bombki są bardzo piękne. Ale może warto przypomnieć sobie także tradycyjne, własnoręcznie zrobione ozdoby i znaleźć dla nich miejsce na swojej choince? Wiele prostych, ale bardzo ładnych choinkowych ozdób można wykonać razem z dziećmi.
