Niemal w każdym polskim domu najważniejsze miejsce w najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniu zajmuje pięknie udekorowana choinka.
Czy jednak wiemy skąd wywodzi się zwyczaj ustawiania udekorowanego drzewka? Czy zawsze choinka była obecna podczas świąt?
Historia
Choinka jest symbolem odradzającego się życia i płodności. Jej tradycja nawiązuje do aryjskiego drzewa życia. Inni upatrują się jej związków ze świątecznym drzewkiem, które było jednym z atrybutów rzymskich Saturnaliów. Saturnalia świętowano w Rzymie w dniach 17-23 grudnia. Były one obchodzone niezwykle radośnie i hucznie. Z kolei plemiona germańskie 21 grudnia obchodziły święto Yule. Miało ono związek z przesileniem zimowym. Jego atrybutem były wieszane w domostwach gałęzie jodły.
Choinka a zwyczaje chrześcijańskie
Święta Bożego Narodzenia obchodzimy w czasie bardzo zbliżonym do rzymskich Saturnaliów i germańskiego święta Yule. Z chwilą, kiedy chrześcijaństwo przestało być religią prześladowaną, część pogańskich zwyczajów zanikło, część jednak zostało przez chrześcijaństwo przejętych. Tak stało się z drzewem życia. Zwyczaj ubierania choinki pojawił się pomiędzy XV a XVI wiekiem na terenie Alzacji. W innych częściach Europy na święta Bożego Narodzenia przynoszono do domów ścięty wierzchołek drzew iglastych. W Alzacji były to jodły, w Polsce jodły, świerki lub sosny. Ideę przynoszenia i dekorowania choinek bardzo mocno propagował Marcin Luter. To właśnie w krajach protestanckich choinka przyjęła się najwcześniej. Jako pierwsi w XVIII wieku choinki dekorowali niemieccy arystokraci. W Polsce zwyczaj dekorowania choinki dotarł na przełomie XVIII i XIX wieku. Zwyczaj ten przynieśli ze sobą niemieccy koloniści, których większość była wyznania ewangelickiego. Z czasem zaczęli ich naśladować także Polacy. Pod koniec XIX wieku choinki ubierano już nie tylko w miastach, ale także w małych miasteczkach i na wsiach. Wyglądały one jednak zupełnie inaczej niż współczesne choinki. Wieszano na nich własnoręcznie wykonane ozdoby. Pracowano nad nimi przez cały adwent.
